1947 – 2022 Κορυφαίες θεριζοαλωνιστικές

Εισαγωγή

Σιτίζοντας τον κόσμο

Η ανάπτυξη της αυτοκινούμενης θεριζοαλωνιστικής άλλαξε τον τρόπο σίτισης παγκοσμίως. Σήμερα, οι θεριζοαλωνιστικές John Deere συλλέγουν πάνω από τη μισή παραγωγή σιτηρών παγκοσμίως. Η ιστορία της επιτυχίας τους, από το μοντέλο 55 μέχρι τη σειρά X, είναι μια ιστορία τεχνολογικής καινοτομίας και υψηλής ποιότητας υποστήριξης πελατών μέσα από ένα δίκτυο επαγγελματιών αντιπροσώπων.

  • 1947 Όταν ξεκίνησαν όλα

    Ο σχεδιασμός του μοντέλου 55 της John Deere άνοιξε τον δρόμο για τις σύγχρονες θεριζοαλωνιστικές. Η κεντρική θέση οδήγησης βρίσκεται ψηλά, με θέα προς τον κλωβό τροφοδοσίας και την κεφαλή κοπής. Ο κινητήρας είναι τοποθετημένος κοντά στους πίσω τροχούς πίσω από τον οδηγό. Η δεξαμενή σπόρου βρίσκεται κοντά στον πρόσθιο άξονα για πρόσθετη σταθερότητα, με το πρόσθετο αντίβαρο πάνω από τον μπροστινό άξονα να παρέχει έξτρα πρόσφυση, αφήνοντας τη διεύθυνση στους πίσω τροχούς. Κόβοντας περίπου 1,6 ha/h σε σύγκριση με τα 12 ha/h της σειράς X, άλλαξε την αποδοτικότητα της συγκομιδής.

  • 1970 Σύζευξη κεφαλής κοπής QuickTach

    Οι πρώτες κεφαλές κοπής των θεριζοαλωνιστικών ήταν ενσωματωμένες στον κλωβό τροφοδοσίας και η μετατροπή μπορούσε να διαρκέσει πάνω από μία ώρα. Οι θεριζοαλωνιστικές διέσχιζαν τον αγρό με την κεφαλή κοπής ενσωματωμένη, γεγονός που περιόριζε το πλάτος τους στην Ευρώπη στα 2,55 m. Το σύστημα Quick Tach που εισήχθη για πρώτη φορά στις θεριζοαλωνιστικές 3300-
    7700 σήμαινε ότι οι κεφαλές κοπής μπορούσαν να ρυμουλκούνται πίσω από τη θεριζοαλωνιστική και να προσαρτώνται στον αγρό μέσα σε λίγα μόλις λεπτά. Αυτό έδινε τη δυνατότητα φαρδύτερων μοντέλων με μεγαλύτερη χωρητικότητα που θα διπλασίαζαν τη χωρητικότητα των θεριζοαλωνιστικών μέσα στα επόμενα 10 χρόνια

  • 1982 Σειρά 1000 με ενσωματωμένη καμπίνα

    Οι πρώτες καμπίνες άρχισαν να εμφανίζονται ως επιλογή στη δεκαετία του 1960. Διέθεταν έναν πολύ βασικό σχεδιασμό που κρατούσε τον χειριστή μακριά από τη σκόνη, αλλά ήταν θορυβώδεις και αφόρητες τις ζεστές μέρες. Οι θεριζοαλωνιστικές απέκτησαν αυτό που σήμερα μπορεί να αναγνωρίσει ένας χειριστής ως καμπίνα μόλις το 1982 με τη σειρά 1000. Ήταν πιο ήσυχες, πιο εκλεπτυσμένες, διέθεταν επιπλέον σύστημα κλιματισμού και επέτρεπαν την προσθήκη περισσότερων ηλεκτρονικών συστημάτων μέσα στα επόμενα χρόνια.

  • 1996 Πρωτότυπος δέκτης StarFire

    Η John Deere άρχισε να συνεργάζεται με το εργαστήριο αεριωθούμενων της NASA στα μέσα της δεκαετίας του 1990 για να αναπτύξει ένα σύστημα εντοπισμού θέσης των θεριζοαλωνιστικών. Απαιτούσε την επένδυση σε ένα δίκτυο επίγειων σταθμών αναφοράς για τη διόρθωση σφαλμάτων του δορυφορικού σήματος λόγω της ιονόσφαιρας και άλλων φαινομένων. Το πρωτότυπο αυτό, γνωστό ως ‘πράσινα αυγά και ζαμπόν’ οδήγησε στην κυκλοφορία του πρώτου συστήματος StarFire το 1998 με ακρίβεια 30 cm. Στην τελευταία εξέλιξή του, ο δέκτης StarFire 7000 προσφέρει σήμερα ακρίβεια καθοδήγησης έως και 2,5 cm

1954 Θεριζοαλωνιστική Hillside

1954 Θεριζοαλωνιστική Hillside

Το σύστημα αυτοοριζοντίωσης 55H βασίστηκε στην τεχνογνωσία της John Deere στις θεριζοαλωνιστικές Hillside που ξεκίνησαν με το ιππήλατο μοντέλο 36B το 1936. Οι ταινίες μάρκετινγκ παρουσίαζαν πολλά χαρακτηριστικά που είναι γνώριμα στους σημερινούς χειριστές: υδραυλικό σύστημα διεύθυνσης με‘ένα πλήκτρο’, ισχυρά δισκόφρενα και σύστημα κίνησης άπειρου εύρους ταχυτήτων μεταβλητής ταχύτητας.

1963 Ερπύστριες

1963 Ερπύστριες

Οι πρώτες ερπύστριες δημιουργήθηκαν από μηχανήματα κατασκευών. Οι χαλύβδινες πλάκες τους απαιτούσαν τακτική λίπανση και οι ταχύτητές τους στον δρόμο ήταν αργές. Εδώ χρησιμοποιούνται για τη συγκομιδή ρυζιού στην Ιταλία. Παρά το γνώριμο τριγωνικό προφίλ των σύγχρονων ερπυστριών, χρειάστηκαν περισσότερα από 40 χρόνια για να κατασκευαστούν αξιόπιστες λαστιχένιες ερπύστριες.

1992 Η πρώτη υβριδική θεριζοαλωνιστική στον κόσμο

1992 Η πρώτη υβριδική θεριζοαλωνιστική στον κόσμο

Η θεριζοαλωνιστική CTS (κύλινδρος οδοντωτού διαχωριστή) διέθετε έναν μεγάλο κύλινδρο και κόφα μπροστά μαζί με δύο περιστροφικούς δίσκους για δευτερεύουσα δράση αλωνισμού. Παρέμενε η μόνη υβριδική θεριζοαλωνιστική στον κόσμο μέχρι το 1996, οπότε και έληξε η πατέντα της John Deere. Το κόμπακτ, στενό αμάξωμά της προσέφερε εξαιρετική παραγωγικότητα και εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να πωλείται στην Ασία για τη συγκομιδή ρυζιού.

1999 Οθόνη Greenstar 1

1999 Οθόνη Greenstar 1

Με το Parallel Tracking ο οδηγός έπρεπε να είναι πολύ συγκεντρωμένος για να κρατάει τη θεριζοαλωνιστική μηχανή στη μεσαία γραμμή. Η πρώτη πραγματικά ελεύθερη καθοδήγηση χωρίς τη χρήση χεριών (hands-free) εμφανίστηκε με το AutoTrac το 2002. Η οθόνη διέθετε επίσης ένα Harvest Monitor και ένα λογισμικό χαρτογράφησης συγκομιδής και πολλά από αυτά τα συστήματα εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα.

2006 Δομοστοιχειωτή πύλη τηλεματικής

Οι πρώτοι στόλοι θεριζοαλωνιστικών χρησιμοποιούσαν σημάνσεις για να σηματοδοτήσουν τη θεριζοαλωνιστική που χρειαζόταν εκφόρτωση. Στη συνέχεια ήρθε ο ασύρματος βραχέων κυμάτων και τα κινητά τηλέφωνα. Η δομοστοιχειωτή πύλη τηλεματικής John Deere αποτελεί τη μεγαλύτερη καινοτομία στη συγκομιδή των τελευταίων 20 ετών, καθώς μεταδίδει δεδομένα σε πραγματικό χρόνο σχετικά με την απόδοση και τη θέση του μηχανήματος για εξ' αποστάσεως παρακολούθηση. Έχει μεταμορφώσει τον προγραμματισμό της εργασίας, την εφοδιαστική της συγκομιδής και πολλά άλλα.

2010 500.000ή Θεριζοαλωνιστική

2010 500.000ή Θεριζοαλωνιστική

Ο Greg Briggs από το Σίσκο του Ιλινόι παρέλαβε την 500.000ή θεριζοαλωνιστική John Deere, μία 9870 STS στις 20 Μαΐου 2010. Το ενιαίο σύστημα οδοντωτού διαχωριστή απείχε πολύ από το συμβατικό σύστημα ανατινακτήρα και είχε τόσο μεγάλη επιτυχία που εξακολουθεί να διατηρείται σήμερα στις θεριζοαλωνιστικές της σειράς S - η πιο δημοφιλής θεριζοαλωνιστική στον κόσμο.

  • 1947 - Μοντέλο 55

  • 1964 - 330/430

  • 1964 - 530/630/730

  • 1972 - Σειρά 900/905

  • 1987 - Σειρά 1100

  • 1992 - Σειρά 2000

  • 1998 - Σειρά CTS

  • 2007 - Σειρά T

  • 2007 - Σειρά S

  • 2020 - Σειρά X